Όταν μάθανε πως θα ξαναγύριζα σ’ αυτούς τους τόπους, μου ζήτησαν να τους φέρω νέα για την Τερέζα Μπατίστα και να ξεδιαλύνω –βλέπεις το μόνο που δε λείπει από τον κόσμο μας είναι η περιέργεια– όλα όσα είχαν συμβεί. Έτσι, άρχισα, εδώ κι εκεί, στα αγροτοπάζαρα και στα λιμάνια, να συγκεντρώνω ό,τι μπορούσα. Μάλιστα, με το πέρασμα του χρόνου, κι έχοντας πια κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου εκεί, κατόρθωσα να μάθω, ζητιανεύοντας πληροφορίες, για όλες τις δουλειές και τις ραδιουργίες, άλλες χαριτωμένες κι άλλες θλιβερές, ανάλογα με τον τρόπο που έγινε καθεμιά και το κατά πως το ένιωθε ο καθένας. Από όσα κατάλαβα και άκουσα, συγκέντρωσα κομμάτια από διηγήσεις, λαϊκές συνθέσεις για φυσαρμόνικα, χορευτικούς ρυθμούς, κραυγές απελπισίας και ερωτικά αναστενάγματα. Όλα τους, ανακατεμένα και μπερδεμένα, αρκετά όμως για όσους επιθυμούσαν να μάθουν τα περιστατικά της ζωής και τους κατατρεγμούς της κοπέλας με το μπρούντζινο κορμί... Jorge Amado